Film
Sinister
Op vrijdag 30 november ben ik naar de horrorfilm Sinister geweest, in bioscoop Pathé in Scheveningen. De film is geregisseerd door Scott Derricksonen en heeft dezelfde producent als Paranormal Activity en Insidious (zo ongeveer de engste film die in 2010 werd uitgebracht).
Ellison Oswalt, een koppige, eigenwijze maar slimme man, is de hoofdrolspeler, vandaar ook dat je met hem het meest meeleeft. Hij heeft als misdaadauteur al jaren geen groot succes meer geschreven. Hij besluit zijn nieuwe boek te schrijven over een onopgeloste moordzaak in een klein Amerikaans dorpje. Hij verhuist met zijn vrouw Tracy Oswalt, een wat bange vrouw die met tegenzin haar mans besluiten opvolgd, en de kinderen Ashley en Trevor, die wat dwars zijn en soms wat brutaal, naar de plek en verdiept zich in de gruwelijke moordzaak. Als hij in zijn huis een doos vindt met schokkende videobeelden, over de families die in het huis gewoond hebben, ontdekt hij nieuwe aanknopingspunten voor zijn onderzoek. Ellison ziet een nieuwe hit voor zich en is vastberaden om de zaak tot de bodem uit te zoeken. Wanneer er onverklaarbare dingen in het huis gebeuren, belandt het gezin van Ellison in een angstaanjagende nachtmerrie.
De hele film speelt zich zo ongeveer af in het huis. Er is geen andere setting. Gelukkig maakt dat het niet saai. De hoofdpersonen zijn vooral gewoon normaal gekleed, de enige uitzondering is Ellison's dochtertje aan het einde van het verhaal, wanneer ze haar familie vermoord. De locaties en kleding bepalen niet echt de sfeer van de film, dat zijn meer de films die op verschillende plekken zijn gefilmd. De muziek is altijd erg belangrijk in horrorfilm, vind ik. Ook bij deze film maakte het de spanning op sommige momenten groter.
Voor zover ik weet zijn er geen speciale geluidseffecten gebruikt in de film, en speelt het zich af in chronologische volgorde. De momenten dat Ellison de films van de seriemoorden bekijkt zou je kunnen beschouwen als flashbacks, omdat je als kijker wel het gevoel krijgt of je terug in de tijd gaat, maar in werkelijkheid wordt er gewoon een film afgespeeld uit het verleden, dus is het eigenlijk gewoon chronologisch. De scènes die me het meeste bij zijn gebleven zijn de scènes waarin de films werden bekeken, en het einde van het verhaal wanneer er hetzelfde gebeurt met deze familie als met alle andere families die er gewoond hebben.
Naar mijn idee is deze film om het publiek te amuseren, ik zou niet iets van een boodschap kunnen bedenken wat hiermee overgebracht zou willen worden. De regisseur heeft middelen gebruikt als spannende muziek, het niet meteen geven van alle informatie (de doos vol videobandjes zou je het liefst allemaal gelijk willen kijken omdat je daar nieuwsgierig naar bent, maar in de film kijkt de man bijvoorbeeld 1 film per dag, waardoor nieuwsgierig blijft).
Voordat ik de film ging kijken, had ik verwacht dat het een film zou zijn die me echt bang zou maken, omdat ik hem eigenlijk al niet eens durfde te zien nadat ik de trailer had gezien. Het was inderdaad een enge film, maar niet zo eng als ik had verwacht. Hetgene wat het meeste indruk op me heeft gemaakt is dat in deze film aan het einde blijkt dat kinderen de moordenaars zijn van de gezinnen die in de huizen hebben gewoond. Ik zag dit zelf niet echt aankomen.
Ik vond het een 'leuke' film om het zo maar even te noemen, en vooral heel spannend. Ik heb er geen spijt van dat ik hem in de bioscoop heb gekeken, want het heeft grotendeels wel aan mijn verwachtingen voldaan, en wanneer je voor je plezier naar een film gaat omdat het je een leuke film lijkt, en het voldoet daar ook nog eens aan, ben je toch blij dat je de film gezien hebt.
Maak jouw eigen website met JouwWeb